Bij de selectie van rechters wordt nu wellicht teveel de nadruk gelegd op
communicatieve vaardigheden, intelligentie en kennis moet niet uit het oog
worden verloren
Een negatief trekje van rechters is dat ze voor zichzelf niet zo snel zullen
erkennen dat ze geen, of niet voldoende, verstand van de materie hebben.
Aangeven dat iets je boven de pet gaat, is eigenlijk "not done"
Je kunt niet vaststellen dat er duidelijke fouten worden gemaakt. Zo werkt dat
niet. Wij zijn ongelooflijk bekwaam in het op een nette wijze schrijven van de
waarheid, zonder helemaal precies te hebben uitgezocht wat die waarheid
dan is.
Soms worden getuigen gehoord, alleen maar omdat het geld oplevert voor
advocaten. Het gebeurt niet vaak, maar het komt voor
Als ik chagrijnig ben dan weet ik dat ik arrogant kan overkomen. Dat is denk
ik een valkuil voor meer rechters. Ik vind het belangrijk dat iedereen in zijn
waarde wordt gelaten. Het is je taak als rechter om daar goed op te letten.
Er bestaat een soort idee dat rechters altijd het juiste oordeel vellen, maar
dat is niet zo. Je hanteert een methode om op een geldige manier tot een
uitkomst te komen.
Maar families van veel rechters zullen het erover eens zijn dat die neiging van
ons om altijd het laatste woord te hebben, wel vrij dominant is. Die knop is
moeilijk om te zetten. Mijn man zegt wel eens:"Ja, zeg, rechtspreken hoef je
niet thuis te doen!"
Het gevaar van afstomping loert altijd, en teveel distantie is ook niet goed.
Ook hier gaat het om de juiste mix.
En dan moet je het ineens gaan dóén. Dan zit je daar in je eentje, en dan
moet jij recht in iemands gezicht zeggen dat die persoon twee weken, of twee
maanden naar de gevangenis moet. Dat tikt wel even aan.
Ik ben eigenlijk heel boos over hoe het beeld van rechtspraak en haar rechters
de laatste jaren wordt verkwanseld. Dat vind ik echt vreselijk.
Ik vind het treurig dat een burger naar de rechter moet om serieus genomen
te worden. De fase van het bezwaarschrift wordt onvoldoende benut om
interne fouten van de overheid te herstellen.
De politiek en de rechterlijke macht zijn verschillende werelden. Binnen
de rechterlijke macht word je getraind op logisch denken en om een
redelijke verantwoording af te leggen. In de politiek spelen emoties een veel
belangrijkere rol. Beide werelden vergeten dat heel makkelijk in de huidige
discussies tussen rechtspraak en politiek.
Rechters relativeren niet zo makkelijk. Ze kijken heel erg naar de inhoud, niet
naar de toon, of de context waarbinnen iets wordt gezegd.
Het gebruik van softdrugs kan mij persoonlijk echt ongelooflijk weinig schelen.
Van mij mag het gebruik daarvan vandaag worden vrijgegeven. Toch moet
ook ik coffeeshophouders die zich niet aan criteria houden vervolgen en
berechten. Dan speel ik een rol, maar dat hoort erbij.
De samenleving beÌnvloedt je, bepaalt je. De maatschappij bepaalt hoe er
tegen straffen wordt aangekeken en dat gebeurt nu op een hele andere
manier dan dertig jaar geleden.
De politiek komt steeds dichter op de rechtspraak te zitten, dat is een
gegeven, zo simpel is het. De politiek laat zich over ons uit, en diep in mijn
hart kan ik wel vinden dat ze hun mond moeten houden –en dat zeg ik ook